Bartkowski h. Leliwa, z Bartkowa w ziemi lwowskiej, w XV stuleciu. Pierwotnym nazwiskiem tej rodziny było Rpiszka. Krzczon (albo Krystyn) Rpiszka Bartkowski, na sądach we Lwowie 1430 r. Jego pewnie synami byli Janota i Rafał z Bartkowa, którzy byli na sądach we Lwowie 1442.
Źródło: Bon. I 116.Bartkowski h. Ostoja, wywodzą się ze wsi Bartkowce (dzisiaj Bartkowice) w woj. sieradzkim. Niesiecki przypisuje Bartkowskim z województwa bełskiego herb Przeginię, a Paprocki zamieszcza Bartkowskich w województwie sieradzkim, powiecie radomskowskim (Radomsko), i podaje, że są h. Taczała. Tymczasem Zygmunt Bartkowski, alias Bartoszewski, syn Marcina i Doroty Ostrołęckiej, podstarości lwowski, wywodził 1518 r. pochodzenie swoje szlacheckie i udowodnił, że pochodzi ze wsi Bartkowce w woj. sieradzkim i jest h. Ostoja.
Marcin i Andrzej Bartkowscy przenieśli się na Ruś w końcu XV w., gdzie daje za nimi poręczenie Wilczek staroście ruskiemu 1500 r.
Bartkowscy posiadali w 1609 wójtostwo we wsi Kopy w powiecie przedeckim, a ok. 1625/50 młyn w Radomsku. Piastowali urzędy grodzkie i ziemskie w pow. bełskim 1628, trembowelskim 1714, i wendeńskim 1720. Pisali się z woj. ruskim i poznańskim na elekcję Augusta II w 1697.
Byli na Rusi także Bartkowscy z Bartkówki.
Źródło: Bon. I 116.
Bartkowski w Prusach. W XVII wieku zamieszkiwali w pow. dąbrowińskim i działdowskim.
Źródło: Bon. I 116-117.
czwartek, 29 stycznia 2009
Bartliński
Bartliński h. wasnego, v. Walbach-Bartliński, z przydomkiem de Walenbach in. Walbach, z Bartlina. Wsią gniazdową tej rodziny jest Bartlin w pow. gdańskim.
Niektórzy z nich pisali się z Czerniewa, albo Czerniewskimi z Bartlina, dając początek rodzinie Czerniewskich herbu Bartliński.
Oprócz Bartlina, posiadali dobra Ozorzyn 1627, oraz Rakowiec, który wykupili z rąk Radziwiłła ze starostwa gniewskiego 1640. W 1651 otrzymali pewne dobra w ziemi chełmińskiej. Piastowali w XVII w. urzędy ziemskie w pow. tczewskim i liwskim. Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648.
Herb — przedstawia w polu błękitnym, na dębowym pieńku o pięciu korzeniach i dwóch sękach, sowę ze skrzydłami wzniesionymi do lotu; na hełmie korona szlachecka bez szczytu.
Źródło: Bon. I 117.
Niektórzy z nich pisali się z Czerniewa, albo Czerniewskimi z Bartlina, dając początek rodzinie Czerniewskich herbu Bartliński.
Oprócz Bartlina, posiadali dobra Ozorzyn 1627, oraz Rakowiec, który wykupili z rąk Radziwiłła ze starostwa gniewskiego 1640. W 1651 otrzymali pewne dobra w ziemi chełmińskiej. Piastowali w XVII w. urzędy ziemskie w pow. tczewskim i liwskim. Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648.
Herb — przedstawia w polu błękitnym, na dębowym pieńku o pięciu korzeniach i dwóch sękach, sowę ze skrzydłami wzniesionymi do lotu; na hełmie korona szlachecka bez szczytu.
Źródło: Bon. I 117.
środa, 28 stycznia 2009
Bartodziejski
Bartold
Bartoszewicz
Bartoszewski
Barwikowski
wtorek, 27 stycznia 2009
poniedziałek, 26 stycznia 2009
Barzykowski
Batogowski
sobota, 17 stycznia 2009
Batowski
Baur
Baur h. Leliwa, wg Niesieckiego, mieli otrzymać szlachectwo na sejmie 1673 r., konstytucja z tego roku jednak wymienia Andrzeja Baira. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Królestwie w 1842.
Źródło: Bon. I 132.
• KAROL (Karl) Baur (ok. 1750-po 1803), pułkownik wojsk rosyjskich 1793, dowódca szwoleżerów achtyrskich, szef wywiadu rosyjskiego w Polsce 1794, generał 1803.
Źródło: Bon. I 132.
Bączalski
Bączalski h. Gozdawa (in. Godula, Mozgawa), wzięli nazwisko od wsi Bączal Dolny i Górny w pow. bieckim, par. Bączal Dolny 1426. Aczkolwiek, prawdziwe gniazdo tego rodu to Dalechowice k/ Proszowic w woj. krakowskim 1426-1584. Jak pisze Niesiecki: „Dalechowice gniazdo domu tego: w Podgórzu osiedli, luboć i w Płockiem dziedziczyli...”
Za czasów Paprockiego dziedziczyli na Strzyżowie.
Za czasów Paprockiego dziedziczyli na Strzyżowie.
Bądkowski
Bądzyński
Bądzyński h. Junosza, na Wołyniu i w ziemi chełmskiej. Wywodzą się z Bądzyna w pow. sierpskim, ale pisali się też z Osieka.
Byli właścicielami dóbr Krzywe, Jaślików, Ziemiany i Olszanka od 1636, posiadali też część m-czka Ostroga w Wielkopolsce 1640. W XVII i XVIII w. piastowali urzędy ziemskie w woj. wołyńskim, oraz powiatach chełmskim, nurskim, mielnickim i drohickim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1838 i 1846.
Byli właścicielami dóbr Krzywe, Jaślików, Ziemiany i Olszanka od 1636, posiadali też część m-czka Ostroga w Wielkopolsce 1640. W XVII i XVIII w. piastowali urzędy ziemskie w woj. wołyńskim, oraz powiatach chełmskim, nurskim, mielnickim i drohickim. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w 1838 i 1846.
Bąk
Bąk h. Zadora, z Wysokiej in. Bąkowej Góry w pow. piotrkowskim i Grotkowic w pow. szczyrzyckim 1389. Linia kasztelanów rozpierskich nazwała się Rozpierskimi. Długosz pisze, że w drugiej połowie XV wieku Jakub Rozpierski h. Zadora jest właścicielem Grotkowic, Henryk właścicielem Grabi pod Straszęczynem, a Emeryk (ma być Henryk) właścicielem Straszęczyna in. Straszęcina.
W 1581 Straszęczyn, Grabiny, Góra Zabawska, Matyczn i Wola Górska należały do tej rodziny.
W woj. podolskim dziedziczyli Kalinę, Derewiany, Kniaże, Kulczejowce i Boryszkowce 1565. W 1621 trzymali konsens królewski na wykupienie wójtostwa we wsi Smolnicy w starostwie przemyskim.
W XVI i XVII w. piastowali urzędy ziemskie w powiatach: kamienieckim i halickim.
W XVII wieku Bąkowie zmienili nazwisko i zaczęli się zwać Bąkami-Lanckorońskimi lub po prostu Lanckorońskimi herbu Zadora.
Źródło: Bon. I 139-140.
W 1581 Straszęczyn, Grabiny, Góra Zabawska, Matyczn i Wola Górska należały do tej rodziny.
W woj. podolskim dziedziczyli Kalinę, Derewiany, Kniaże, Kulczejowce i Boryszkowce 1565. W 1621 trzymali konsens królewski na wykupienie wójtostwa we wsi Smolnicy w starostwie przemyskim.
W XVI i XVII w. piastowali urzędy ziemskie w powiatach: kamienieckim i halickim.
W XVII wieku Bąkowie zmienili nazwisko i zaczęli się zwać Bąkami-Lanckorońskimi lub po prostu Lanckorońskimi herbu Zadora.
• ZBIGNIEW z Góry (ok. 1370-433), s. Pakosza, piszący się z (Bąkowej) Góry i Grotkowic, podkomorzy sieradzki 1410, kasztelan rozpierski 1412, przezwany Bąkiem, dziedzic Wysokiej in. Bąkowej Góry.
• ZBIGNIEW Bąk (ok. 1400-p. 1473), s. poprzedniego, kasztelan rozpierski 1454, potem cały rok 1462 kasztelan małogoski; pisał się z Góry, Grotkowic i Rozprza, lub wprost Rozpierski.
• ZBIGNIEW Bąk (ok. 1430-po 1466), s. poprzedniego, kasztelan małogoski 1466.
• ZBIGNIEW Bąk ze Straszęczyna (ok. 1470-po 1536), właściciel kilku wsi w pow. pilznieńskim w latach 1508-1536.
• JAN Bąk (ok. 1600-po 1642), rotmistrz królewski, został 1630 r. podstolim halickim, a następnie 1642 r. z chorążego kasztelanem halickim.
Źródło: Bon. I 139-140.
Bech
Bech h. Rogala (wg Niesieckiego), ziemianie owruccy, dziedzice Bechowszczyzny z nadania w. ks. Witolda i Kazimierza Jagiellończyka.
Źródło: Bon. I 144.
• MACIEJ Bech (ok. 1550-po 1585), pisarz kancelarii koronnej 1579, sekretarz królewski 1581, pisarz grodzki krakowski 1585.
• MACIEJ Bech (ok. 1580-po 1616), ksiądz, kanonik sandomierski, proboszcz sandomierski i kazimierski 1616.
Źródło: Bon. I 144.
Beczkowicz
piątek, 16 stycznia 2009
Bedliński
Bedliński h. Leliwa, v. Bedleński, z Bedlna w pow. opoczyńskim, które posiadali 1368 r.
Pierwotne nazwisko tego rodu brzmiało Rpiszka. Są jednego pochodzenia ze Sworskimi ze Sworzyc i Bartkowskimi herbu Leliwa.
Pierwotne nazwisko tego rodu brzmiało Rpiszka. Są jednego pochodzenia ze Sworskimi ze Sworzyc i Bartkowskimi herbu Leliwa.
Bednawski
Bednarowski
Bedoński
Bedoński vel Będoński, Bendoński, ze wsi Bedonia, dawniej Bendony w pow. brzezińskim, której współwłaścicielami byli ok. 1576-1791.
W XVII w. zamieszkują na Wołyniu, gdzie piastują urzędy grodzkie w pow.
W XVII w. zamieszkują na Wołyniu, gdzie piastują urzędy grodzkie w pow.
Bejnart
Bejnart h. własnego (in. Abdank odmienny), v. Beynart, w woj. trockim, a Bejnartowicze są prawdopodobnie ich gniazdem.
Należały do nich, oprócz Bejnartowicz, dobra Gawry, Gawrelsk i Lalewsk w woj. trockim 1506, Poporcie, Kozaliuszki tamże i Tumiłowice w pow. oszmiańskim 1641.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. kowieńskim i upickim w XVI w., a w pow. telszewskim w wieku XVIII. Z województwem trockim i wileńskim podpisali elekcję Augusta II w 1697.
Wg Kojałowicza mieli używać herbu przedstawiającego w polu czerwonym strzałę rozdartą, przeszytą dwiema strzałami równoległymi, górną żeleźcem w lewo, a dolną — w prawo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Źródło: Bon. I 147-148.
Należały do nich, oprócz Bejnartowicz, dobra Gawry, Gawrelsk i Lalewsk w woj. trockim 1506, Poporcie, Kozaliuszki tamże i Tumiłowice w pow. oszmiańskim 1641.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. kowieńskim i upickim w XVI w., a w pow. telszewskim w wieku XVIII. Z województwem trockim i wileńskim podpisali elekcję Augusta II w 1697.
Wg Kojałowicza mieli używać herbu przedstawiającego w polu czerwonym strzałę rozdartą, przeszytą dwiema strzałami równoległymi, górną żeleźcem w lewo, a dolną — w prawo. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Źródło: Bon. I 147-148.
Bekanowski
Bekierski
czwartek, 15 stycznia 2009
Bekiesz
Bekiesz h. własnego, który przedstawia w szarym polu orlą nogę czarną ze szponem złotym; w prawym górnym rogu tarczy księżyc złoty rogami w górę, w lewym dolnym gwiazda ośmiopromienna złota. W szczycie hełmu trzy pióra strusie.
Rodzina pochodzenia węgierskiego, otrzymała indygenat pol. na sejmie 1593 r. Posiadali starostwa adzelskie i hanselskie w Inflantach 1598.
Od nich wywodzi się wołyńska rodzina Mroczkiewiczów herbu Bekiesz, którzy pisali się też Bekiesz-Mroczkiewicz de Korniath.
• KACPER (ok. 1540-1579) i GABRIEL (ok. 1540-1581), bracia z Korniat Bekieszowie, przybyli do Polski za Stefana Batorego. Odznaczyli się dzielnie w wojnach prowadzonych z Moskwą. Kasper, był starostą lanckorońskim, właścicielem Sierakowa, a w 1578 r. nabył Gdów, Grzybowo, Stadniki, Kwapinkę i Kędzierzynkę w woj. krakowskim. Gabriel poległ przy zdobywaniu Pskowa.
Źródła: Bon. I 149; Wikipedia.
Rodzina pochodzenia węgierskiego, otrzymała indygenat pol. na sejmie 1593 r. Posiadali starostwa adzelskie i hanselskie w Inflantach 1598.
Od nich wywodzi się wołyńska rodzina Mroczkiewiczów herbu Bekiesz, którzy pisali się też Bekiesz-Mroczkiewicz de Korniath.
• KACPER (ok. 1540-1579) i GABRIEL (ok. 1540-1581), bracia z Korniat Bekieszowie, przybyli do Polski za Stefana Batorego. Odznaczyli się dzielnie w wojnach prowadzonych z Moskwą. Kasper, był starostą lanckorońskim, właścicielem Sierakowa, a w 1578 r. nabył Gdów, Grzybowo, Stadniki, Kwapinkę i Kędzierzynkę w woj. krakowskim. Gabriel poległ przy zdobywaniu Pskowa.
Źródła: Bon. I 149; Wikipedia.
wtorek, 13 stycznia 2009
Belęcki
Belęcki h. Krakwicz (trzy karpie o jednej głowie), rodzina wielkopolska, występują w aktach pyzdrskich i kościańskich.
Źródło: Dw. Teki.
Belęcki h. Leszczyc, wzięli nazwisko od wsi Belęcina in. Białęcina w Wielkopolsce, dlatego jedna ich linia przyjęła nazwisko Białęcki; pisano ich też, lecz mylnie Belędzki i Bylędzki.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. poznańskim w XVII w. Podpisali z woj. poznańskim elekcje Jana III w 1674 i Augusta II w 1697.
Źródła: Bon. I 150; Urus. I 125.
Belęcki h. Samson, v. Blęcki, z Belęcina, dawniej Bylęcina w par. zbąskiej, powiatu kościańskiego (Kościan). Byli odgałęzieniem Wattów z Kosiczyna, z której to wsi pisali się później dość często; jednego pochodzenia z Samsonami-Wattami Kosickimi, Karchowskimi, Lutomskimi, Zakrzewskimi, Proskimi, Skrzydlewskimi, w niektórych liniach przez długi czas nie ustalili ostatecznie nazwiska, używając aż po początek XVII w. powyższych nazwisk przemiennie.
Źródła: Dw. Teki.
Belęcki h. Wyskota, z Bylęcina w Wielkopolsce.
Źródła: Dw. Teki.
Źródło: Dw. Teki.
Belęcki h. Leszczyc, wzięli nazwisko od wsi Belęcina in. Białęcina w Wielkopolsce, dlatego jedna ich linia przyjęła nazwisko Białęcki; pisano ich też, lecz mylnie Belędzki i Bylędzki.
Piastowali urzędy ziemskie w pow. poznańskim w XVII w. Podpisali z woj. poznańskim elekcje Jana III w 1674 i Augusta II w 1697.
Źródła: Bon. I 150; Urus. I 125.
Belęcki h. Samson, v. Blęcki, z Belęcina, dawniej Bylęcina w par. zbąskiej, powiatu kościańskiego (Kościan). Byli odgałęzieniem Wattów z Kosiczyna, z której to wsi pisali się później dość często; jednego pochodzenia z Samsonami-Wattami Kosickimi, Karchowskimi, Lutomskimi, Zakrzewskimi, Proskimi, Skrzydlewskimi, w niektórych liniach przez długi czas nie ustalili ostatecznie nazwiska, używając aż po początek XVII w. powyższych nazwisk przemiennie.
Źródła: Dw. Teki.
Belęcki h. Wyskota, z Bylęcina w Wielkopolsce.
Źródła: Dw. Teki.
poniedziałek, 12 stycznia 2009
Belina
Belski
niedziela, 11 stycznia 2009
niedziela, 4 stycznia 2009
Bełzowski
Bełkowski
Bełkowski h. Jastrzębiec, wzięli nazwisko od wsi Bełkowo, w woj. płockim. Mikołaj z Bełkowa zamieszczony jest w przywileju danym Jastrzębczykom przez księcia Ziemowita Mazowieckiego w 1408.
W XV stuleciu jedna ich linia przeniosła się na Podlasie.
Posiadali oprócz Bełkowa m. in. dobra Wołki 1610, w pow. mielnickim, część dóbr Wyszczelice w pow. przedeckim 1630, i Jasionówka w pow. mielnickim ok. 1750. Pełnili urzędy grodzkie w pow. mielnickim 1610.
Z woj. płockim i ziemią dobrzyńską podpisali elekcję Augusta II w 1697. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1844-45 i 1850.
Źródło: Bon. I 157.
W XV stuleciu jedna ich linia przeniosła się na Podlasie.
Posiadali oprócz Bełkowa m. in. dobra Wołki 1610, w pow. mielnickim, część dóbr Wyszczelice w pow. przedeckim 1630, i Jasionówka w pow. mielnickim ok. 1750. Pełnili urzędy grodzkie w pow. mielnickim 1610.
Z woj. płockim i ziemią dobrzyńską podpisali elekcję Augusta II w 1697. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1844-45 i 1850.
Źródło: Bon. I 157.
sobota, 3 stycznia 2009
Benisławski
Bensa
Bensa h. własnego, rodzina włoskiego pochodzenia, otrzymała szlachectwo na sejmie 1768 r.
Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Galicji i zostali zapisani do stanu magnatów we Lwowie w 1782.
Herb — tarcza na czworo przedzielona, z małą tarczą w środku, na której w polu czerwonym złota korona; na tarczy głównej w I i IV części, w polu czerwonym korona złota, w II i III części w polu błękitnym lew złoty w prawo, trzymający w przednich łapach strzałę; na hełmie w koronie pięć piór strusich.
• ANTONI Bensa (1787-16 X 1859), aktor; występy gł. we Lwowie; cenione role tragiczne, m.in. Karol Moor - Zbójcy F. Schillera, Hipolit - Fedra J. Racine’a, Zygmunt August - Barbara Radziwiłłówna A. Felińskiego; ur. we Lwowie, zm. tamże.
Źródła: Bon. I 163; Urus. I 135; Encyklopedia PWN.
Udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Galicji i zostali zapisani do stanu magnatów we Lwowie w 1782.
Herb — tarcza na czworo przedzielona, z małą tarczą w środku, na której w polu czerwonym złota korona; na tarczy głównej w I i IV części, w polu czerwonym korona złota, w II i III części w polu błękitnym lew złoty w prawo, trzymający w przednich łapach strzałę; na hełmie w koronie pięć piór strusich.
• ANTONI Bensa (1787-16 X 1859), aktor; występy gł. we Lwowie; cenione role tragiczne, m.in. Karol Moor - Zbójcy F. Schillera, Hipolit - Fedra J. Racine’a, Zygmunt August - Barbara Radziwiłłówna A. Felińskiego; ur. we Lwowie, zm. tamże.
Źródła: Bon. I 163; Urus. I 135; Encyklopedia PWN.
Subskrybuj:
Posty (Atom)