wtorek, 29 lipca 2008
Bidziński
Bidziński h. Janina, rodzina małopolska, wiodąca się ze wsi Bidziny w powiecie opatowskim, od której wzięła nazwisko, wsi będącej już w XIV wieku siedzibą parafii - dziedziczyli tam w latach 1449-1578, 1720.
Białozor
Białobrzeski
Białobrzeski h. Abdank (in. Habdank), vel Skarbek-Białobrzeski, licznie rozrodzona rodzina mazowiecka i małopolska. Gniazdem ich rodowym są Białobrzegi n/ Pilicą w powiecie opoczyńskim. Wieś tę nadał im w 1393 roku książę mazowiecki Jan, w nagrodę zasług rycerskich. Są wymieniani w aktach jako dziedzice tej wsi w latach 1411-1577.
Białaczowski
Beski
Berg
Berg h. własnego (na tarczy góra porosła brzozami), rodzina inflancka; z niej: 1 kasztelan 1688 — 1716. Teodor, namiestnik w Królestwie Polskim, otrzymał w 1856 r. tytuł hrabiego finlandzkiego.
Bentkowski
Bentkowski h. Topór, vel Bętkowski, Bendkowski, rodzina małopolska, z Bętkowic pod Ojcowem, na których jeszcze dziedziczyli w XVI wieku; z nich 1 kasztelan 1759. Pisali się z woj. sandomierskim na elekcję Augusta II w 1697 r. Posiadali starostwo stężyckie (1776) i dobra Modliborzyce (1773). W Galicji udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w 1782 r. w sądzie grodzkim bieckim.
Benoe
Bełżecki
Bąkowski
Bażeński
Bażeński h. własnego, właściwie Bażeński von Baysen, Basen, rodzina w Prusach Zachodnich; z niej 6 wojewodów i 3 kasztelanów 1456 — 1549.
Batory
Bartochowski
Bartochowski h. Rola, vel Bartuchowski, wywodzą się z Bartochowa w woj. sieradzkim. Współdziedzicami Bartochowa byli w 1518 r. W 1637 r. nabyli część Mikołajewic i Tomisławic, wsi położonych w pobliżu Bartochowa, a od 1639 r. posiadali starostwo babimojskie. Właściciele Bronczyna ok. 1800 r. Legitymowali się ze szlachectwa w Królestwie 1838 r. Z nich: 1 kasztelan w latach 1760—1779.
poniedziałek, 28 lipca 2008
Bardzki
Balicki
Balicki h. Topór, dawna rodzina małopolska, jednego pochodzenia z Tenczyńskimi i Ossolińskimi; z niej 3 kasztelanów 1390—1450.
Bal
Bajerski
Bajerski h. Fogelweder (in. Fogelwander), senatorska rodzina w Prusach Zachodnich, pochodzą z Bajerza w woj. chełmińskim; z tej rodziny 1 wojewoda 1480.Posiadali, oprócz Bajerza, m. in. starostwo radzyńskie w 1459 r. Od XV do XVIII wieku piastowali powiatowe urzędy ziemskie w pow. pomorskim, chełmińskim, dobrzyńskim, michałowskim i pińskim.
Bajer
Badeni
Badeni h. Bończa, rodzina pochodzenia włoskiego, otrzymała w 1768 r. przyznanie szlachectwa w dawnej Rzeczypospolitej. Kazimierz
Badeni, syn Stanisława, krajczy koronny galicyjski, otrzymał wraz z synami, Władysławem i Aleksandrem, w 1846 r. tytuł hrabiowski austriacki. Z nich: 1 wojewoda a zarazem minister 1816—1824.
Babski
Ankwicz
Ancuta
Aleksandrowicz
Abramowicz
niedziela, 27 lipca 2008
Boratyński
Boratyński lub Worotyński, gałąź ks. Czerniechowskich, zarzucili tytuł książęcy w początkach XVII stulecia, niektórzy z nich brali herb Korczak, i ci podobno istnieją na Litwie w XIX stuleciu, lecz tytułu książęcego nie noszą. Zob. > Worotyński
Bahrynowski
Wołożyński
Wiazemski
Wiazemski h. Hipocentaurus, gałąź ks. Holszańskich, byli na Litwie jeszcze w XVI stuleciu, a bardzo prawdopodobnie do nich, a nie do Rurykowiczów należą książęta Wiazemscy, istniejący w Rosji jeszcze w XIX stuleciu.
Trabski
Trabski h. Hipocentaurus, mieli być jednego pochodzenia z książętami Holszańskimi, posiadali miasto i majątek Traby w województwie wileńskiem, zgaśli w końcu XV stulecia.
Siesicki
Siesicki h. Bawola głowa i Hipocentaurus, vel Dowmont-Siesicki, stara książęca rodzina litewska z przydomkiem Dowmont, istniejąca jeszcze w XIX stuleciu, wywodzi się od Dowmunta (Dowmunda) syna w. ks. litewskiego Romunda.
Matusewicz
Matuszewicz h. Łabędź, vel Matusewicz, rodzina litewska, podobno jednego pochodzenia z Giedrojciami.
Juraha
Juraha h. Poraj odmienny (oraz h. Hipocentaurus), gałąź książąt Gedrojciów, zarzucili tytuł książęcy w XVII stuleciu.
Holszański
Holszański h. Hipocentaurus, przydomku Algimunt lub Algimuntowicz, stara i znakomita książęca rodzina wywodząca się od Algimunta syna Holszy, a wnuka wielkiego księcia litewskiego Romunda (zm. 1278), dwukrotnie z Jagiellońską przez kobiety spokrewniona, wygasła w II połowie XVI stulecia; niektórzy z nich od majątku Dubrowicy pisali się książętami Dubrowickimi, a jedna ich linia wzięła nazwisko Wiazemski; z tej familii 1 biskup i 3 wojewodów 1495—1555.
Zbaraski
Zasławski
Zasławski h. Ostrogski, vel Zasławski-Ostrogski, książęta ruscy, wywodzący się od książąt Ostrogskich, po których też odziedziczyli ordynację. Nazwisko wzięli od miasta powiatowego Zasławia n/ Horyniem na Wołyniu. Rodzina ta wygasła „po mieczu” na księciu Aleksanderze
Wiśniowiecki
Wiśniowiecki h. Korybut, v. Wiszniowiecki, przydomku Korybut, rodzina książęca szczepu Olgierda, wygasła 1742, wywodziła się od Korybuta Dymitra, syna w. księcia litewskiego Olgierda, właściwym zaś ich protoplastą był Michał syn Bazylego księcia Zbaraskiego.
Z dwóch linii starsza zgasła na królu Michale Korybucie Wiśniowieckim zmarłym 1669 r., a młodsza w 1713 r. na Michale, wojewodzie wileńskim. Z tej familii Michał król polski 1669 — 1673, 2 kasztelanów krakowskich, 5 wojewodów, 1 hetman, 1 minister i 2 kasztelanów 1569 — 1742.
Z dwóch linii starsza zgasła na królu Michale Korybucie Wiśniowieckim zmarłym 1669 r., a młodsza w 1713 r. na Michale, wojewodzie wileńskim. Z tej familii Michał król polski 1669 — 1673, 2 kasztelanów krakowskich, 5 wojewodów, 1 hetman, 1 minister i 2 kasztelanów 1569 — 1742.
Trubecki
Trubecki h. Pogoń litewska, ich protoplasta Michał syn Korybuta Dymitra, a wnuk wielkiego księcia litewskiego Olgierda otrzymawszy w dziale księstwo trubeckie, przeszło 300 mil kwadratowych rozległą posiadłość w Siewierszczyźnie, brał od niej nazwisko i tytuł, jego potomkowie władali niezależnie tą majętnością aż do pierwszych lat XVI stulecia, w którym to czasie shołdowani zostali przez wielkich książąt moskiewskich, traktat 1634 przywrócił Rzeczypospolitej ich księstwo, choć to już w kilka lat później stracone zostało, Trubeccy zostali w Polsce nie nadługo przecież, gdyż już w 1656 r. powrócili pod panowanie Rosji; istnieją w Rosji w XIX stuleciu.
Subskrybuj:
Posty (Atom)